Reis al niet zo heel veel, en dan toch zeker niet met de trein, verwend als ik ben. Denk wel dat ik de borden snap allemaal, maar er blijft toch een twijfel altijd. Stopt ie wel en moet ik dan weer overstappen en zo ja op welk perron moet ik dan zijn. Dan zie ik ineens iedereen rennen en denk ik zal ik ook te laat komen of moeten ze met een andere trein mee.
Vandaag toch maar es gedaan, maar dat gaat zomaar niet want om te beginnen moet ik, op het station aangekomen, natuurlijk een kaartje hebben. Waarschijnlijk in het kader van diverse bezuinigingen is er dus gewoon geen loket meer open op het station van de beste Binnenstad van Nederland, oftewel Bergen op Zoom. Wellicht ligt het station net even buiten de binnenstad, waardoor het dan allemaal niet zo veel meer uitmaakt, het gaat tenslotte om de binnenstad he.
Maar wat zie ik daar, een heuse kaartjes automaat. Pinnen of muntjes, de keuze was aan mij, nou dat moest wel lukken dacht ik zo.
Touchscreen…tik tik tik en hopsa, 1e of 2e klasse vraagt de machine.
Zou de 2e klasse nou beter en luxer zijn omdat 2 meer is als 1 of zou 1 nou weer het beste zijn, omdat je als eerste altijd de beste schijnt te zijn. Bij twijfel dan toch maar voor 2 gekozen, pasje er in en code toetsen. Nou die kans kreeg ik dus niet want de automaat keurde mijn pas af. Er zit wel een klein scheurtje in inderdaad, maar daar heeft de Rabobankautomaat zelf niet eens last van dus wie denk die automaat dan wel wie hij is.
Ik denk de boel te foppen door een andere automaat te proberen maar helaas en dan heb ik het dus al he. Ga ik ook een keertje met de trein, wat zal er nog meer gebeuren straks, als ik vandaag nog in een trein beland natuurllijk.
Het hele stel op z’n kant in een weiland misschien, waarbij ik dan altijd het idee heb dat mij niks zal overkomen, dat ik net op het juiste moment uit het raam geslingerd word en in het zachte gras terecht zal komen.
De muntjes automaat dan maar. Uiteraard heb ik niet genoeg muntjes op zak dus ik naar de kiosk die daar toch twel op ingesteld zullen zijn dacht ik, dus op mijn allerbeleefdst om muntjes gevraagd. Nee hoor meneer, als we daar aan gaan beginnen is het einde zoek, dan komt straks iedereen wisselen…we zijn geen wisselkantoor en…jajajajaja ik heb de boodschap ontvangen kutw…aardige dame.
Ik wacht dus maar netjes op de trein, zal dan wel een conducteur aanspreken en mijn relaas uitleggen, wellicht kan ik hem het kaartje betalen of zou dat weer niet mogen omdat hij dan geld op zak heeft en misschien wel weer mishandeld en beroofd wordt om zijn 10 euro afhandig te kunnen maken?, ja je weet het niet he tegenwoordig, het zijn gekke tijden. Ik loop naar het perron waar het allemaal zou moeten gaan gebeuren en zie ineens zo’n wachthokje.
Moet ineens denken aan die jongen die nog niet zolang geleden een bijl in zijn hoofd geslagen kreeg omdat ie daar zat…te zitten…ook wachtend op een trein. Was volgens mij ook op klaarlichte dag dus besloot er maar niet te gaan zitten. Zag genoeg figuren passeren die voor mijn gevoel goed met bijlen waren en het zat toch allemaal al niet echt mee vandaag.
Ineens zie ik een kleine Chinees met een zwart koord op het, voor hem toch wel hoge, zitbankje staan en bengelt op 1 been tegen de muur. Het zal toch niet dacht ik nog en rende naar het bewuste hokje. Wilde de deur opentrekken maar zag nog net op tijd dat hij alleen maar probeerde zijn Laptopstekker in een voor hem veel te hoog stopcontact te duwen. Pffff, dat viel weer alles mee.
Ik loop net van de schrik bekomen naar mijn perron en kom een toilet tegen, en dat was heel welkom, het leek alleen een soort kluis (ook nog nooit gezien) ik wierp er 50 cent in en de deur ging open, ik stap er in en hermetisch sloot de deur zich achter me en moest ineens aan een scene uit een film denken.
Deur gaat niet meer open, vloer schuift open en ik val in een honderden meters diepe schacht. Val beneden in een grote kuil met nog allemaal kluisplassers die de gok waagden. SAW 8 dacht ik meteen en was zo klaar met plassen en duw tegen de deur die niet open gaat waarna blijkt dat ie wel open gaat als je op de knop duwt.
Ik stap toch een beetje opgelucht maar bezweet van angst weer buiten en ga bij de rest van de ozo gezellige menigte staan. Iedereen staat als een dooie naar de overkant te staren, waar dus helemaal niets te zien is, vreemd eigenlijk wel.Eindelijk en schijnbaar verwonderlijk op tijd komt de trein aanschuiven en ik schiet meteen de conducteur aan. Ik maak hem duidelijk waarom ik geen kaartje heb en vraag hem of ik dan heel alsjeblieft bij hem een kaartje zou kunnen kopen.
Noouu, zegt de man een beetje verrast door mijn eerlijkheid, ga maar naar binnen, we hebben je niet gezien, en hij knikt naar een damescollega naast hem, zou het dan toch nog mijn dag worden uiteindelijk? Ik ga in het gangpad tussen twee wagons staan, eerlijk gezegd omdat ik de tweede deur naar de coupe’s niet open kreeg. Er stonden nog meer mensen die me een beetje vreemd aankeken en ik hield het er maar op dat zij ook de deuren niet open kregen en daarom ook in het gangpad stonden, net als ik.
Naast me zit een moeder met een schattig reclamespotventjemeteenpetjeop naast haar, een Sinterklaas verhaal voor te lezen. Ze doet dat hard en duidelijk en schaamt zich dus voor niemand om haar heen.
Stiekem gaat ze helemaal in haar verhaal op en het ventje luistert aandachtig en gespannen, net als iedereen in de ruimte. Knap denk ik dan, dat je dat kan zonder je aan iemand te storen of je te schamen.
Een jong meisje naast me pakt ineens een boek uit haar tas. “Ga je ook voorlezen” grapte ik, maar het was haar huiswerk bleek achteraf. Had gelukkig wat lachers op mijn hand en het ging niet helemaal ten koste van het meisje (daarbij was ze toch veel te jong voor mij), dus had mijn doel weer bereikt.
Ook was ik intussen op plaats van bestemming dus kon weer heel trots zijn op mezelf.
Best leuk de trein eigenlijk, en niet duur…