Vorige week vroeg iemand me of ik nog goede voornemens heb voor het nieuwe jaar. Nee natuurlijk heb ik die niet, en nooit gehad ook. Ik begrijp al niet hoe het kan, goede voornemens hebben of maken. Wanneer doe je dat dan? Een week voor nieuwjaar, een maand? Ik denk dan als je iets graag wil doen, of juist niet meer, dan doe je dat toch? Dan ga je toch niet wachten tot het nieuwe jaar begint?
Als ik echt wil gaan sporten, dan ga ik sporten. Als ik het het hele jaar niet op kan brengen om te stoppen met roken, of om te gaan sporten of minder te gaan eten, dan lukt me dat ook niet op 1 januari, dat weet ik wel.
Dan zijn het ook nog “goede”voornemens en denk ik, zijn er dan ook mensen die slechte voornemens hebben. Die denken van , in het nieuwe jaar ga ik lekker inbreken en roven, mensen in elkaar slaan en niemand meer helpen.
Gewoon “voornemens”zie ik wel zitten, maar dan wanneer je er aan toe bent, het moment dat je het bedenkt ben je er aan toe en moet je er ook direct mee beginnen volgens mij. Ik heb wel vooremens maar wil die helemaal niet delen. Dan is het weer net een competitie en daar heb ik dus helemaal geen zin in. Ik heb een paar voornemens en die ga ik uitvoeren, allemaal tegelijk. Het zijn dingen die gewoon moeten gebeuren, en dat kan in combinatie met het leven dat ik leid. Ik ga dingen anders doen maar alleen omdat ik het echt wil, er aan toe ben. Niemand hoeft me te wijzen op het tempo van het behalen van mijn gestelde doelen omdat er geen druk op moet staan. Ik wil het dus het gaat gebeuren, hoe dan ook. Ik doe het voor mezelf, mijn gevoel en mijn geluk…..niet omdat er een nieuw jaar begonnen is