Tijdverpilling

Moet me weer haasten vanavond. Naar de voetbaltraining om half zeven dus snel naar huis, even langs de buurtjes die nog een paar lampen voor me hebben gevonden op zolder, al zoekend naar boomversiermaterialen. Haar ouders die er toevallig ook zijn bieden me meteen een mooie kast en salontafel aan die ze nog hebben staan. Voel me bijna rot maar neem het dankbaar aan. Vlug ga ik nog …even om een boodschap voor het eten van vanavond laat. Wachtend in de kassarij ga ik grappend een discussie aan met de dame achter me of ik, of juist zij, het balkje op de lopende band moet leggen, achter mijn boodschappen. Het kassameisje lacht mee en vraagt me wat ik allemaal spaar aan bonnen, stickers en punten voor de gratis koekenpan. Je haar zit leuk en ik spaar helemaal niks zeg ik strak, ik spaar  alleen mooie herinneringen. Ze lacht weer en ze zegt. “das een leuke” en geeft me mijn wiselgeld terug.  “schiet nou es op, de mensen wachten op je”, zegt ze ineens, ze doet mee en we hebben weer een leuk moment bij te schrijven. Als ik weer thuis aan kom hoor ik uit de duisternis mijn dochter roepen, “paaaaaap” en ik kijk blij om. “Ik heb iets voor je gemaakt pap”, zegt ze trots en duwt me een soor van plaktekening in mijn handen, vol met rode en rose hartjes en groot het woord “love” er op in het midden. Bam, weer een schitterend moment, ik pak haar vast knuffel haar stevig en ze rent weer terug naar huis. Mijn zoon staat al aan de deur te wachten dus snel omkleden, vlug een boterham en hup, weer de auto in. Kijkend naar de capriolen van mijn zoon sta ik na te denken over dat hectische gebeuren en besef dan ineens dat het meer een last lijkt dan dat het in werkelijkheid is. Ik klaag wel eens tegen mezelf dat ik weinig tijd over hou, en altijd maar van alles moet doen en overal heen moet, maar ik moet helemaal niks. Ik  leg het mezelf op dus doe het ook mezelf aan en doe dat voornamelijk en wellicht onbewust omdat ik er van geniet. Dat besef ben ik soms wel eens, hijgend, heel even kwijt. Ik geniet van de dingen die ik doe, en gekgenoeg ook van de minder leuke dingen. More wil bij me slapen, en dat is natuurlijk geen probleem maar ik moet alleen nog even een paar boekjes wegbrengen. Dat heb ik beloofd, en aangezien het erg mijn ego streelt ga ik daar nog even langs. De vrouw des huizes vertelt me nog eens hoe leuk ze mijn verhaaltjes vindt en voel me bijna opgelaten. Eigenlijk heb ik weer te weinig tijd want More moet nog wat leren, dus snel weer naar huis. Thuis aangekomen is het avond. More leert en ik klets wat met mijn oudste en weer heb ik het erg naar mijn zin. Nee, je kunt je tijd niet verspillen, alleen  als je vergeet te genieten.