Of ik “alstublieft” toch even wilde komen, “neem de kinderen maar mee, de mijne zijn er ook dit weekend” , zegt hij vriendelijk, “ik reken op u”. Als ik er aankom zit er een illuster gezelschap in een kring, buiten in de zon. In een oogopslag zie ik 15, totaal verschillende en voor mij onbekende, gedaantes naar me kijken, allemaal even vriendelijk. Ik doe de ronde en ze lijken allemaal blij me te zien, ze kennen me niet maar zo zijn ze, net als hem. Het is een hele bewuste line up, gekozen uit zijn grote “vriendenkring” en ineens voel ik me speciaal omdat ik er deel van uit mag maken. Ik neem plaats op een afgezaagd stuk boom als ik zie dat mijn kinderen de zijne gevonden hebben. Hij introduceert me als de zoon van de buurvrouw en komt naast me zitten. Hij verrast me met de woorden, “we gaan een keer samen een pintje drinken Olav, ok?. Ik schrik en hij maakt me blij, hij maakt me bijzonder want hij is zelf bijzonder en wil een deel van zijn spaarzame vrije uren met mij doorbrengen, prachtig, ik voel me super. “je moet wel een ding weten” zegt hij serieus, “ik wordt altijd overal buitengesmeten”. Ik zeg hem dat ik graag met hem buiten gesmeten zou willen worden, het liefst twee keer op een avond. Ik weet dat hij niet vecht, geen mensen zal beledigen en toch zal hij buiten gegooid worden. Hij zal vragen stellen, het uiterste vergen, ze uithollen en door te vragen tot op het bot. Je mag tegen hem praten, graag zelfs, maar je zal je verhaal moeten onderbouwen en uitleggen. Hij zal de mensen confronteren met hun eigen uitspraken, ze zullen spijt hebben omdat ze hem niet aankunnen, dat denk ik echt. Hij is slim, een man van de wereld, en zal niet vechten omdat het tegen de bierkaai is, maar zal zijn punt blijven maken, altijd. Soms met een grap, soms erg serieus. Hij barst van de humor en schakelt snel tussen schrijven, seks, muziek, poëzie en platte humor, en dat alles zonder een fout. Ik voel me vereerd en kijk er al naar uit.
“Pintjes staan in de frigo, ge pakt wel he?”
Een man van de wereld, de echte wereld!