Uiteraard ben ik heel erg blij met alle leuke, lieve en soms zelf ontroerende reacties op mijn verhaaltjes. “ Vind het echt knap van je ” stond er laatst onder een stukje en ik krijg dan altijd een beetje een bezwaard gevoel. Het verhaal kan leuk zijn, mooi, ontroerend of herkenbaar maar het is niet knap. Ik durf het geen talent te noemen maar het gaat me gewoon makkelijk af. Er zijn veel mensen die hun talent (en) hebben gevonden en dat uitbuiten of er gewoon hun geluk ik hebben gevonden. Het is een fenomeen waaraan misschien wel iets meer aandacht besteed zou moeten worden, toch zeker in je jonge jaren. Als een jong mannetje blijkt over een bepaald voetbaltalent te beschikken wordt ie meteen ingerekend. Opgeschreven, lid gemaakt, opgehaald en in de watten gelegd. Niet om hem te plezieren, want dat plezier gaat er soms op deze manier al snel af. Nee, om het geld. Het geld wat hij straks voor menigeen op zou kunnen gaan brengen en anders niks. Begrijp me goed, de mijne zou net zo goed meegaan in het busje van NAC, en ik zou hem uitzwaaien, maar wel met angst in mijn hart en ogen.
Niet worden wat er van je verwacht wordt, maar iets gaan doen waar je hart ligt, misschien wel iets waarvoor je hier bent.
Ik ken een jongen die van een pallet een kastje kan maken, een kastje dat je met de juiste verf er op zo de winkel in kunt schuiven. Dat is talent. Ik ken een vrouw die fotomomenten ziet. “stop eens, rij eens terug” en klik. Dat is talent. Ik ken een jongen die muurschilderingen maakt, groot en levensecht, zomaar, zonder grove schets, met alleen een tekening in de hand. Dat is talent.
Ik ken een vrouw die zichzelf wegcijferde door 7 jaar lang alleen maar voor haar man te zorgen. Zichzelf geen pleziertjes gunde want dat kon niet, ook al was het geld er wel. Ze waste hem, kleedde hem aan en ondersteunde hem naar zijn stoel. Lachte naar hem als ze een grote mond van hem kreeg. Voerde hem de maaltijden die ze voor hem kookte en veegde zijn mond af, dag in dag uit, jaren lang zonder maar een keer een dankjewel.
Tot de laatste seconde van zijn leven heeft ze zijn hand vastgehouden want hij had altijd gezorgd dat zij het goed had, en dat kreeg hij keihard terug.
Zo zijn er veel mensen die zichzelf wegcijferen. Iets van zichzelf opofferen om een ander te helpen, familie of geen familie. Vrijwilligers bij welke vereniging of instantie dan ook die zich belangeloos inzetten om een ander gelukkig te maken en hulpbehoevende mensen laten eten en lachen.
Dat heeft met talent niks te maken, dat is nou knap!