Onder het eten hebben we een lichte discussie over rappers en of die nu zingen of praten. Ik probeer uit te leggen dat rappen inderdaad meer een praatvorm is maar toch ook weer tegen het zingen aan soms. Een beetje er tussenin zeg maar. Je moet er in ieder geval wel een bepaalde vorm van muzikaliteit voor bezitten leg ik uit, de rappers in bescherming nemend. Als er op een gegeven moment in verschillende stijlen en toonhoogtes gezongen en gerapt wordt aan tafel kijk ik naar Sterre. Met een halfje wit gesneden in haar kleine mondje zingt ze een “cover” van “Rosana” en de stukken brood vliegen bijna tegen de muur. “Sterre” roep ik terwijl ik nauwelijks m’n lach in kan houden, en ze kijkt me verschrikt aan.
Wat zeg ik nu altijd? “niet praten met een volle mond pap”, “Nou dan”
“ik praat niet, dit was zingen pap, da’s het verschil”