Maand: september 2013

Leen Jansen (82), meervoudig Nederlands kampioen boksen, zit al buiten op een bankje op ons te wachten. “Heb spoorloos al gebeld, waar jullie bleven” schalt hij vanuit de tuin. Hij straalt. Eerst begroet hij mijn drie kinderen, dan mijn moedertje en als laatste ben ik aan de beurt. Ik omhels hem. Doe dat niet vaak, maar door het respect dat ik voor hem heb, tezamen met ons verleden kan ik niet anders. Hij loodst ons [lees verder]

Veel strakke billen en grote spierballen. Ja, als ik zo rondkijk heb ik een behoorlijke achterstand opgebouwd in de afgelopen jaren. Een combinatie van: andere prioriteiten, luiheid, laksheid en overgave. Als je blijft sporten, al is het maar twee keer in de week, is het best mogelijk om op latere leeftijd nog in “shape” te zijn. Je moet alleen bezig blijven en zorgen dat je geen achterstand oploopt van een jaar of 10. Omdat het [lees verder]

Sterre zet haar mini karretje terug in de rij en kijkt naar boven. Ze ziet het donkere bolletje hoog aan de wand en vraagt me wat het is. “mooi leermoment” bedenk ik me en leg haar uit dat het een camera is die iedere klant in de gaten houdt. “waarom dan?” wil ze graag weten. “nou, als jij een rolletje drop in je zak hebt gestoken, zonder het aan de kassajuffrouw te laten zien, dan [lees verder]

Het verhaal gaat dat mijn vader vroeger gecrossd heeft. Ik heb heel vaak stiekem de zolder afgezocht naar bewijsmateriaal maar nooit het bewijs gevonden. Het ging ook allemaal anders toen natuurlijk. Ze reden met de “crossmotor” gewoon over straat naar het desbetreffende circuit en “sloopten” daar alles van de motor af, inclusief spatborden. Geen idee of hij ooit iets gewonnen heeft maar ik weet wel dat hij het virus bezat, dat was me heel duidelijk. [lees verder]

Mijn oudste zoon pakt zijn zusje van zes op en ze lacht, ze lacht eigenlijk altijd. “Homootje, met je homopetje!” roept ze ineens en trekt aan z’n cap. Ik weet niet goed hoe ik er op moet reageren en begin te lachen. Tegelijkertijd vraag ik me af waar ze die woorden vandaan zou hebben. Zeer waarschijnlijk van haar twee broers, die al redelijk beginnen te snappen waar het allemaal om draait in het leven, maar [lees verder]

De meeste dromen zijn bedrog, en da’s maar goed ook. Je schijnt iedere nacht te dromen maar ze niet altijd te onthouden, althans dat wordt gezegd. Ik weet niet of dat klopt en vind het raar dat mensen dat zouden weten want in Godsnaam hoe kom je daarachter?. Dromen zijn vaak raar omdat er altijd mensen in voorkomen die totaal niks met elkaar te maken hebben, en op plaatsen komen waar ze niet thuishoren om [lees verder]

Of ik “alstublieft” toch even wilde komen, “neem de kinderen maar mee, de mijne zijn er ook dit weekend” , zegt hij vriendelijk, “ik reken op u”. Als ik er aankom zit er een illuster gezelschap in een kring, buiten in de zon. In een oogopslag zie ik 15, totaal verschillende en voor mij onbekende, gedaantes naar me kijken, allemaal even vriendelijk. Ik doe de ronde en ze lijken allemaal blij me te zien, ze [lees verder]

“Broodjes meneer?” vraagt de Turkse man vriendelijk en pakt alvast een plastic tasje. “Ja graag twee kleine stokbroodjes en twee bakjes aardbeien”. Ik zet de bakjes op de balie en pak alvast mijn portemonnee. “de aardbeien zijn halve prijs meneer” zegt hij weer vriendelijk, en ik bekijk ze nog eens goed om er achter te komen waarom ze afgeprijsd zijn maar kan geen reden vinden. Ik zie dat ik te weinig “cash” bij heb en [lees verder]

Naarmate ik ouder word graaf ik regelmatig in de berg “memorabele momenten” waar geluk en verdriet centraal staan. Vaak denk ik aan de geboortes van mijn 4 kinderen, de jaren die volgden en hoe gelukkig ze mij tot op heden gemaakt hebben. Als je (nog) geen kinderen heb kun je je dat gewoon niet voorstellen, een geweldig gevoel is dat. Vaak denk ik aan mijn vader, die ruim drie jaar geleden alweer overleed aan de [lees verder]

Boodschappen doen is niet leuk. Ik haat het net niet maar het zal ook mijn hobby nooit worden. Het lijkt zo doelloos iedere keer, net zo doelloos als strijken, stofzuigen, zemen en meer van die ondankbare klusjes. Dan begrijp ik wel dat er dames zijn die op een gegeven moment de zin van het “huisvrouwenleven” niet meer zien, en heftig kunnen reageren als je met je vieze poten van buiten komt terwijl er net gedweild [lees verder]