Maand: september 2013

“kom je hier vaker” “wij kennen elkaar toch?” “wil je iets van me drinken” Er zijn er zoveel. Versiertrucjes die eigenlijk helemaal geen trucjes zijn. Vaak zijn het, door het gebrek aan de nodige ervaring, onhandige uitingen die bijna altijd net niet overkomen zoals je het bedoelde. Natuurlijk is het voor de andere partij wel meteen duidelijk dat je hem of haar leuk vindt, maar die eerste zin bepaalt toch wel die, hele belangrijke, eerste [lees verder]

“Namaakverdwaald” loop ik wat te slenteren langs het postkantoor. Terwijl ik een appje beantwoord hoor ik in de verte een licht brommend geluid aanzwellen. “Het lijkt er op, het moet er een zijn” denk ik en draai me om. Mensen ken ik soms niet meer terug, maar het geluid van een Porsche 911 herken ik dus wel. M’n droom, dat model, een klein beetje mijn auto dus. De chauffeur van mijn droomauto wordt al bellend [lees verder]

Als we uit de bioscoop naar buiten stappen loop ik een oude kennis tegen het lijf. Met Sterre aan mijn hand doen we in sneltempo verslag van ons leven. Sterre hangt wat aan mijn arm en om de een of andere reden denk ik altijd dat ze me niet hoort of in ieder geval niet begrijpt wat ik zeg. Omdat de jongens al wat verveeld naar me kijken maak ik een eind aan onze straatreunie [lees verder]

Het is december 2009 en er ligt een lekker pak sneeuw. Het is goed koud want het vriest een graad of 6. M’n zoontjes besluiten te gaan glijden op een, indertijd door hun grote broer achtergelaten snowboard. “Wel jassen aan jongens” roep ik ze na. Ik moet daar altijd goed op letten omdat ik zelf geen “jassenman” ben vanwege mijn warmbloedigheid. Sterre (2) en ik blijven gezellig binnen en zitten op onze knieen achterstevoren op [lees verder]

Altijd al de eenling in een hechte vriendengroep. Wat wij deden, deed hij juist niet. Niet om op te vallen, nee. Geen typetje ook. Je kunt immers niet iemand willen zijn, je bent al iemand. Hij wist als geen ander wie hij was, en wat hij wilde. Als wij dachten rechts te moeten gaan, ging hij steevast links. Een multitalent met schijt aan het verwachtingspatroon, en nog steeds. Een man met karakter ook. “Geen woorden [lees verder]

Er wordt aangebeld. Als ik opendoe kijk ik in de ogen van een jonge DHL meneer. “goedemiddag meneer” zegt hij en meteen vraag ik me af hoe hij dat weet. “Ik heb een pakje voor de buren” zegt hij vriendelijk . “oh, das mooi, die wonen hiernaast” maak ik hem duidelijk en wijs naar een deurtje verder. “ja, dat weet ik, maar ze zijn er niet dus ik dacht…”. “Of je het hier achter mag [lees verder]

Na mijn scheiding werd ik om de twee weken bedolven onder kinderen. Drie stuks met de inmiddels verworven “tuig” status stormden dan mijn vertrouwde rustige huisje binnen. Een invasie. Invasies van liefde en mooie verhalen. School met de daarbij behorende “rotmeesters” en pesterijen. Maar ook mooie cijfers namen ze mee. Vreemd vond ik altijd dat ze zo snel groeiden in twee weken tijd. Ook leken ze in een heel rap tempo verschikkelijk wijs te worden. [lees verder]

Ik kom binnen, feliciteer hem en ga zitten in de soort van kring met volslagen onbekenden, voor mij dan toch. “allemaal gefeliciteerd” zeg ik netjes, terwijl ik de ronde doe met mijn hoofd. “Biertje?” vraagt het varken. “nou, lekker” antwoord ik. “wil je er een glas bij?” vraagt hij weer. “het lijkt hier verdomme de Mac wel” denk ik bij mezelf en bedank hem vriendelijk. “Wil je misschien een stuk taart?”, vraagt hij me weer. [lees verder]

Ooit gaan we dood. Allemaal. Dood. Het woord heeft iets tragisch, maar dat is het natuurlijk niet altijd. Er zijn genoeg mensen die een mooi en rijk leven hebben gehad, oud worden en vervolgens rustig inslapen. Mijn opa was er zo eentje. Als je met een leeftijd van rond de negentig mag gaan, en je weet het allemaal nog, heb je het goed gedaan. Zeker, het ligt niet altijd aan jezelf of hoe gezond je [lees verder]

 Veel strakke billen en spierballen. Ja, als ik zo rondkijk heb ik een behoorlijke achterstand opgebouwd in de afgelopen jaren. Natuurlijk ben ik al een beetje op leeftijd aan het komen, dat speelt zeker mee. Eigenlijk ook weer een dooddoener van de eerste orde want er zijn zat mannen die nog “strak in het pak” zitten, ook op mijn leeftijd.  Waarschijnlijk is het meer een combinatrie van andere prioriteiten, luiheid, laksheid en overgave. Als je [lees verder]