Emmertje vol

Genietend van het zonnetje loop ik langs de boulevard als ik een jongetje zie lopen met een emmer. Ik vind hem meteen zielig met zijn witte bekkie, omdat hij zo triest kijkt. Een van mijn hobby’s is kinderen observeren dus loop ik een beetje zijn kant uit. Ik vermoed dat hij visjes heeft gevangen of iets dergelijks, ook al kijkt hij niet zo blij. Op een meter of twee afstand kijk ik hem aan en zeg, ” hee, wat heb je gevangen?”. Het mannetje kijkt me raar aan en zegt niks. Toch benieuwd naar zijn vangst stap ik wat dichterbij en sta zowat naast hem. Ik ga met mijn hoofd een beetje naar de emmer en vraag nog een keer, ” wat heb je daar dan?”. ” Ja, kots” zegt hij zielig en stapt in de wagen van zijn ouders die aan de rand van de weg staan te wachten. Ik weet me geen houding te geven en loop maar door, uiteraard zonder om te kijken. Voortaan maar een beetje minder spontaan reageren misschien…