Vandaag de crematie van Leen Jansen
Een tijd geleden zei hij; “als de mensen last van me krijgen, hoeft het voor mij niet meer. Dan ga ik in m’n ringetje zitten en ben ik out”, en wees naar een hoek van zijn vertrouwde boksring.
Leen behoefde wel wat meer zorg de laatste jaren maar was zeker niemand tot last, ook zijn dochter Saskia niet die hem onvoorwaardelijk bijstond in alles.
Zijn laatste partij was de langste en zwaarste uit zijn prachtige carriere die hij voor mijn gevoel toch gewonnen heeft. Leen heeft altijd gewonnen, ook als hij eens een keer verloor. Zijn karakter en levensinstelling maakten hem tot een tijdloos kampioen en ik ben erg trots hem gekend te mogen hebben.
Leen heeft de afgelopen twee dagen opgebaard gelegen in zijn eigen boksring. Precies zoals hij het wilde. Zonder poespas, geen kille, kale ruimte maar in zijn eigen vertrouwde omgeving. Mooi met zijn hoofd in de hoek die hij indertijd zelf koos. Waanzinnig veel familie, vrienden, oud boksers en leerlingen zijn hem respect wezen betuigen. Overweldigend gewoon. Een walm van respect en liefde waarde rond op de Oudelandseweg 1.
Hij liet nog wel eens vallen dat het hem stak dat niemand nog wist wie hij was en wat hij betekend heeft voor velen. Vaak had hij het bij het rechte eind, behalve die ene keer.
Rust zacht kanjer, je hebt het verdiend!