Maand: juli 2014

Jammer genoeg leef ik in een klote landje. Alleen maar ellende. Problemen met binnengehaalde buitenlanders die we eigenlijk niet echt kunnen plaatsen en betalen. We betalen te hoge belastingen. De politiek laat te wensen over, de zorg is een puinhoop en dat we ons bij de EU aangesloten hebben is nog wel de allergrootste fout geweest. We laten ons intimideren en gebruiken door iedereen, belachelijk gewoon. Toch worden we door andere landen veelal gezien als [lees verder]

Bij toeval was ik rond tienen nog in Belgie en ik wist natuurlijk dat Belgie tegen Amerika moest spelen vanavond. In de buurt van mijn moeders huis wist ik nog een Cafeetje in Gooreind, “de Kuyper” genaamd, waar ik in het verleden wel eens een avondje gesleten had. Toen ik er langs reed zag ik de rood geel zwarte mensen al buiten staan. Of ze nu niet meer binnen konden of dat ze wilden roken [lees verder]

Paarden en pony’s worden mishandeld of opengesneden zonder reden. Varkens komen op onmenselijke wijze aan hun eind. Olifanten worden zonder pardon afgeslacht ook al zijn er nog maar een paar. Katten worden in de brand gestoken, puppies worden in het water gegooid, een ezel in de afgrond getrapt en een hondje doodgetrapt door vier Vietnamese onmensen. Honden worden opgehangen aan een boom en andere hondjes worden levend gevild. Dolfijnen en zeehonden zijn er ook al [lees verder]

Davy vertelt me het relaas van zijn fatale val. Ogenschijnlijk onschuldig leek het in eerste instantie. “Een valletje van niks eigenlijk” aldus de crossende scholier uit Ammerzoden. “Ik voelde het wel steken in mijn schouder, maar dat was dan ook alles”. Hij krabbelde op en vervolgde zijn weg tot de eerstvolgende sprong. Toen Davy neerkwam wist hij meteen dat het goed mis was. De schouder was uit de kom geschoten en ondanks zijn bizar hoge [lees verder]

Mike Kras is relaxed. Een “achterstevorencap” met bijpassende zonnebril typeert de crosser. Geen prater zoals hij zelf zegt, en zijn moeder beaamt. We zitten achter buiten waar de zon lekker brandt. Fijnaart is een rustig dorpje en dat merk je dan ook meteen. Onverwacht fit loopt hij rond en haalt drinken voor ons. “een zorgzaam typ” zegt zijn moeder als hij even in de keuken is. “Mike heeft vanaf zijn 15e al voor zichzelf leren [lees verder]

Ze staat te stuiteren in mijn keuken. “We moeten zo weg pap en ik ben al omgekleed!”. Sterre moet naar HipHop. “Ik heb iets blauws aan en een witte broek, zou dat mogen?”. Ze moest eigenlijk iets blauws en iets zwarts aan in aanloop van de uitvoering van aanstaande zondag. “Zou Volkan dat erg vinden, een witte broek?”, vraagt ze onzeker. “Ik denk het niet hoor lieverd, het is nog maar een repetitie he”, stel [lees verder]

Micha Boy de Waal. Zijn naam doet me aan een “jongentje” denken maar die gedachte is snel weg als ik hem uit zijn bus zie stappen. Een flinke kerel met een knappe kop. Vriendelijk geeft hij me een stevige hand en vraagt hoe het met me gaat. Grappig dat hij dat vraagt terwijl hij zelf net een moeizame 4 maanden heeft door moeten worstelen. Een dikke vier maanden geleden kwam hij ernstig ten val en [lees verder]

Helaas kan ik je niet bezoeken vandaag. Het blijft een gemis, maar moet wel zeggen dat ik me heel goed op kan trekken aan de mooie dingen die je achterliet. Ik ben blij met wie ik ben en ben blij met mijn familie. Dankzij jou en natuurlijk m’n lieve moedertje ben ik er en heb ik ook de kans gekregen om te genieten van het mooie vaderschap. Nu pas besef ik dat jij ook dat [lees verder]

Ik heb nogal eens last. M’n knie laat me vaak in de steek bij extreem gebruik. Natuurlijk ben ook ik te zwaar. Een paar kilootjes minder zou me al heel wat gelukkiger maken. Als ik dingen aan mezelf mocht aanpassen of veranderen zou ik toch wel een redelijk lijstje kunnen maken. Mijn buik is te dik en vooral mijn hoofd vind ik groot. Daarnaast heb ik ook nog eens lelijke tenen en afzichtelijk rechterbeen. Iedere [lees verder]

Sterre heeft een tekening gemaakt. “Voor Opa en Oma” staat er op. Ik vertel haar uiteraard hoe mooi ik de tekening vind en hoe lief het is dat ze dat maakt voor Opa en oma. Ze schrikt een beetje als ik haar vertel dat Opa een dikke vier jaar geleden overleden is, maar dat oma het wel begrijpen zal. “Opa ziet dat heus wel hoor” zegt ze wijs terwijl ze bedenkelijk wegkijkt. Ik verzeker haar [lees verder]