Iedereen is anders en uniek. Een cliché dat vaak uitgesproken wordt en ook zo vaak weer waar blijkt te zijn. Kijkend en vooral luisterend naar mijn kinderen probeer ik de verschillende karaktertrekken en gedragingen wel eens thuis te brengen. Veel is ergens te plaatsen maar niets is slecht. Zoals je het ook vaak meemaakt met volwassenen is ander gedrag hooguit irritant omdat je zelf a…nders bent en denkt. Niet erg en zeker niet verwonderlijk omdat je tenslotte allemaal je eigen karakter meedraagt.
De jongste is gek. Ze groeit op tussen haar broers en daar gaan de jongens niet altijd even educatief mee om. Er zijn wel eens momenten dat ik dat jammer vind. Haar eerste “Scrabblewoord” was dan ook, zonder de betekenis te kennen, “KUT”, met een woordwaarde die voor iedereen weer verschillend is. Jammer maar zo gaat dat. Ze wordt wel meegetrokken en ik merk dan ook wel dat ze al meer weet dan ik wist toen ik haar leeftijd had. Ze gaat hard. Haar jongste broertje is, in tegenstelling tot mijzelf, erg leergierig. Alles, maar dan ook alles wil hij weten. Ook dingen die er echt niet toe doen en soms ook dingen die ik niet eens weet.
Gelukkig ook de dingen die hij wel nodig heeft wat hem een meer dan geweldig rapport oplevert elk jaar. Lekker. Zijn oudere broer is helemaal het tegenovergestelde en in hem herken ik heel veel van mezelf.
Bijna een kopie. Ik hoor m’n ex wel eens zeggen, “hij is helemaal jou”. Natuurlijk komen dan mijn “minder sterke” kanten naar boven en dan kan ik alleen maar zeggen dat ze gelijk heeft. Het is ook zo. Hij lijkt in heel veel dingen erg op mij. Ook de positieve. Het is een gegeven waar niet aan te tornen valt en dat hoeft ook niet. Leren omgaan met je goede en minder goede kwaliteiten, da’s de les. Onze missie. De alleroudste van de vier helpt. Hij assisteert en onderwijst. Maakt stappenplannen voor hun huiswerk en voetbalt met ze, hier voor op het pleintje.
Allemaal zijn ze me even lief. Als ik door mijn keukenraam naar het spelende tuig sta te kijken besef ik dat me eigenlijk niks meer kan gebeuren.
Al zou ik alles wat ik bezit kwijtraken. Niets is mooier, niets is belangrijker.Het zijn vrienden van elkaar, soms ook vijanden, maar wel de mijne…
De jongste is gek. Ze groeit op tussen haar broers en daar gaan de jongens niet altijd even educatief mee om. Er zijn wel eens momenten dat ik dat jammer vind. Haar eerste “Scrabblewoord” was dan ook, zonder de betekenis te kennen, “KUT”, met een woordwaarde die voor iedereen weer verschillend is. Jammer maar zo gaat dat. Ze wordt wel meegetrokken en ik merk dan ook wel dat ze al meer weet dan ik wist toen ik haar leeftijd had. Ze gaat hard. Haar jongste broertje is, in tegenstelling tot mijzelf, erg leergierig. Alles, maar dan ook alles wil hij weten. Ook dingen die er echt niet toe doen en soms ook dingen die ik niet eens weet.
Gelukkig ook de dingen die hij wel nodig heeft wat hem een meer dan geweldig rapport oplevert elk jaar. Lekker. Zijn oudere broer is helemaal het tegenovergestelde en in hem herken ik heel veel van mezelf.
Bijna een kopie. Ik hoor m’n ex wel eens zeggen, “hij is helemaal jou”. Natuurlijk komen dan mijn “minder sterke” kanten naar boven en dan kan ik alleen maar zeggen dat ze gelijk heeft. Het is ook zo. Hij lijkt in heel veel dingen erg op mij. Ook de positieve. Het is een gegeven waar niet aan te tornen valt en dat hoeft ook niet. Leren omgaan met je goede en minder goede kwaliteiten, da’s de les. Onze missie. De alleroudste van de vier helpt. Hij assisteert en onderwijst. Maakt stappenplannen voor hun huiswerk en voetbalt met ze, hier voor op het pleintje.
Allemaal zijn ze me even lief. Als ik door mijn keukenraam naar het spelende tuig sta te kijken besef ik dat me eigenlijk niks meer kan gebeuren.
Al zou ik alles wat ik bezit kwijtraken. Niets is mooier, niets is belangrijker.Het zijn vrienden van elkaar, soms ook vijanden, maar wel de mijne…