Jaar: 2014

“Laat jij Rover nog even uit?”, roept moeder naar boven, als een soort bandje wat ze dagelijks afspeelt. Natuurlijk doet Sven dat, en maar wat graag ook. Moeder weet dat wel. Sven vertelt haar niks maar op de een of andere manier weet ze altijd alles. Raar wel vindt Sven. Bij Selma, het buurmeisje,  thuis hebben ze ook een hond en ook dat weet Svens moeder. Grappend laat ze Selma’s naam wel eens vallen en [lees verder]

Genietend van het zonnetje loop ik langs de boulevard als ik een jongetje zie lopen met een emmer. Ik vind hem meteen zielig met zijn witte bekkie, omdat hij zo triest kijkt. Een van mijn hobby’s is kinderen observeren dus loop ik een beetje zijn kant uit. Ik vermoed dat hij visjes heeft gevangen of iets dergelijks, ook al kijkt hij niet zo blij. Op een meter of twee afstand kijk ik hem aan en [lees verder]

Welterusten lieve jongen, je ligt al half bloot, je voeten onder ’t dekbed uit, mijn God wat word je groot. Slaap lekker lieve jongen, m’n hand nog door je haar, je hoofd terug op je kussen, je merkt niet dat ik staar. Welterusten lieve jongen, ik ben zo blij met jou, ik zeg en laat je voelen, dat ik heel veel van je hou. Ik geef je nog een laatste kus, beleef iets moois vannacht, [lees verder]

Ik roep het al een tijdje. Ik doe het niet meer. De twijfel die ik heb als ik nadenk over waar het geld echt terecht komt deed me al een paar keer mensen van de deur sturen. Eigenlijk met pijn in mn hart maar deed het toch. De bel gaat en als ik opendoe staat er een jong meisje met een rode neus naar me te lachen. Ze heeft een folder van CliniClowns in haar [lees verder]

Iedereen kijkt naar je, maar niemand ziet je pijn Je komt wat minder buiten, zou er soms liever niet meer zijn Ze horen je wel praten, maar niemand luistert echt En schrikken vaak als je een keer de harde waarheid zegt Meningen van iedereen, de antwoorden al klaar En zonder het te beseffen knapt jouw allerdunste snaar Je bent er klaar mee, helemaal, gesloopt en afgeleefd De hoogste tijd dat jij een keertje krijgt in [lees verder]

Jammer genoeg leef ik in een klote landje. Alleen maar ellende. Problemen met binnengehaalde buitenlanders die we eigenlijk niet echt kunnen plaatsen en betalen. We betalen te hoge belastingen. De politiek laat te wensen over, de zorg is een puinhoop en dat we ons bij de EU aangesloten hebben is nog wel de allergrootste fout geweest. We laten ons intimideren en gebruiken door iedereen, belachelijk gewoon. Toch worden we door andere landen veelal gezien als [lees verder]

Bij toeval was ik rond tienen nog in Belgie en ik wist natuurlijk dat Belgie tegen Amerika moest spelen vanavond. In de buurt van mijn moeders huis wist ik nog een Cafeetje in Gooreind, “de Kuyper” genaamd, waar ik in het verleden wel eens een avondje gesleten had. Toen ik er langs reed zag ik de rood geel zwarte mensen al buiten staan. Of ze nu niet meer binnen konden of dat ze wilden roken [lees verder]

Paarden en pony’s worden mishandeld of opengesneden zonder reden. Varkens komen op onmenselijke wijze aan hun eind. Olifanten worden zonder pardon afgeslacht ook al zijn er nog maar een paar. Katten worden in de brand gestoken, puppies worden in het water gegooid, een ezel in de afgrond getrapt en een hondje doodgetrapt door vier Vietnamese onmensen. Honden worden opgehangen aan een boom en andere hondjes worden levend gevild. Dolfijnen en zeehonden zijn er ook al [lees verder]

Davy vertelt me het relaas van zijn fatale val. Ogenschijnlijk onschuldig leek het in eerste instantie. “Een valletje van niks eigenlijk” aldus de crossende scholier uit Ammerzoden. “Ik voelde het wel steken in mijn schouder, maar dat was dan ook alles”. Hij krabbelde op en vervolgde zijn weg tot de eerstvolgende sprong. Toen Davy neerkwam wist hij meteen dat het goed mis was. De schouder was uit de kom geschoten en ondanks zijn bizar hoge [lees verder]

Mike Kras is relaxed. Een “achterstevorencap” met bijpassende zonnebril typeert de crosser. Geen prater zoals hij zelf zegt, en zijn moeder beaamt. We zitten achter buiten waar de zon lekker brandt. Fijnaart is een rustig dorpje en dat merk je dan ook meteen. Onverwacht fit loopt hij rond en haalt drinken voor ons. “een zorgzaam typ” zegt zijn moeder als hij even in de keuken is. “Mike heeft vanaf zijn 15e al voor zichzelf leren [lees verder]