Jaar: 2014

In mijn crosstijd heb ik nooit gerookt en het hevigste wat ik in die tijd gedronken heb is een Shandy geweest. Na mijn mislukte knieoperatie ben ik nog een seizoen of anderhalf door blijven “modderen” tot ik er zelfs geen zin meer in had. Redelijk bijzonder, temeer omdat motorcrossen jarenlang mijn lust en mijn leven was. Iedere keer maar weer een berg vocht erin en een slepende pijn door al dat vocht tussen mijn gewrichten. [lees verder]

“Leg de verpakking van wat je meeneemt maar op de balie Olav, dan komt dat de volgende keer wel goed. Ik ga ff een boterhammetje eten”, zei hij en liep weg. Verstomd bleef ik alleen achter in de motorzaak. Nog nooit eerder had ik dit meegemaakt. Navraag leerde me dat dat “Jos” was. Vertrouwen in de mens. Ik haalde mijn handschoenen uit de verpakking en legde het plastic op de balie. Eerst wilde ik er [lees verder]

Neem maar mee Als ik bij mijn moeder ben moeten we altijd eten. Snoep, koek, chips of bonbons, het maakt niet uit. Het is voor ons een stukje gezelligheid, overgebleven van vroeger. Vroeger, toen mijn vader nog leefde en we allemaal nog thuis woonden was er ook altijd van alles. Mijn ouders werkten hard, maar genoten ook hard. Altijd een overvolle (koel)kast en zo veel mogelijk op vakantie. Dat is wel het recept denk ik, [lees verder]

“Als je de reis zelf betaalt, is de rest voor mij”, zegt mijn vader en laat me een folder zien. “Daytona speedweek ‘82” staat er op. Ik kan het gewoon niet geloven. Amerika, het beloofde land. Het land dat alleen in films bestaat. Op tv en in de bioscoop dus. Eigenlijk kan ik helemaal niet mee omdat ik me in de eerste vakantie week moet melden op een marechaussee kazerne. Maar ja, als je moet [lees verder]

Er wordt een auto gestart bij de buren van mijn moeder. Een zwaar brommend geluid zoekt zijn weg door de bomen van het Wuustwezelse bos. Zeker tien minuten later hoor ik de deuren weer slaan en een spierwitte BMW M3 rijdt langzaam het terrein af. Met een slakkengang maar wat hoger in toeren rijdt de bolide het zandpad af naar de hoofdweg, terwijl het automatische hek zich gehoorzaam sluit. Vanuit de tuin kijk ik hem [lees verder]

Het aantal zieke mensen stijgt in de wereld. Wat ik allemaal al niet voorbij heb zien komen op o.a. Facebook en Youtube is ronduit verschrikkelijk. Er worden pony’s mishandeld, hondjes vertrapt, ezels van een bergwand geduwd, kinderen mishandeld, levende katten in de brand gestoken en honden aan hun eigen riem opgehangen. Ik kan maar een paar voorbeelden noemen omdat ik er al misselijk van word als ik dit zit te typen. Deze wandaden worden volgens [lees verder]

Ik schrik wakker van een hand op m’n gezicht. Sterre staat me aan te kijken met haar nieuwe I pod in haar hand. “Mag ik bij je liggen pap?”. “Tuurlijk schatje”, zeg ik en ik maak plaats voor mijn meisje. Na drie prachtige top 40 hits van “godweetwie” gooit ze d’r “Beatsbydre” op de dekens. Schuift tegen me aan en ik aai over d’r bolletje. “ben je er blij mee lieverd?” vraag ik onnodig. “Ja, [lees verder]

Vandaag de crematie van Leen Jansen Een tijd geleden zei hij; “als de mensen last van me krijgen, hoeft het voor mij niet meer. Dan ga ik in m’n ringetje zitten en ben ik out”, en wees naar een hoek van zijn vertrouwde boksring. Leen behoefde wel wat meer zorg de laatste jaren maar was zeker niemand tot last, ook zijn dochter Saskia niet die hem onvoorwaardelijk bijstond in alles. Zijn laatste partij was de [lees verder]

De deurbel gaat en als ik opendoe zie ik m’n dochtertje staan. In haar rose badjas en op haar Uggs stapt ze binnen en vraagt met haar liefste blik; “Pap, mag ik vanavond bij jou slapen?”. Ik moet nergens heen en heb daarbij mijn kroost heel graag om me heen dus is dat dan ook geen probleem. Heel officieel zou ze gelijk naar bed moeten maar daar heb ik, tot haar grote blijdschap, altijd een [lees verder]

Er is in de afgelopen 25 jaar is er veel veranderd in de crosswereld, heel veel. Ik heb geen idee of ze nu harder rijden als vroeger maar dat moet haast wel. Gezien de veertechnieken en de motoreigenschappen van de kanonnen van nu is er veel ontwikkeld in positieve zin. Ik ben ooit gestopt met een KTM 495 tweetakt en merk dat als ik nu m’n 250’je opendraai, het vermogen zeker niet onder doet voor [lees verder]