Jaar: 2014

Er wordt hier altijd gezongen door mijn kinderen. In de douche, slaapkamer en natuurlijk aan tafel. Als we zitten te eten zegt Sterre ineens, “ik ga aan the Voice meedoen” en begint haar, geheel eigen, creatie van Beyoncé. Storm trekt een moeilijk gezicht en kijkt me aan. “Pap, moet dat?”. “Laat haar maar even jongen” zeg ik en hoor het nog even aan. Storm is het beu en onderbreekt zijn zusje met een duidelijk en [lees verder]

Niet echt angstig maar licht gespannen parkeer ik bij de tandarts voor de deur. Als ik binnenkom zitten er 2 dames te wachten. Ik ga zitten en zoals altijd blader ik wat in de magazines die op tafel liggen. Ik kijk wel maar zie niks. Geen idee wat ik in mijn handen heb of wat er in staat. In mijn hoofd ben ik al bij mijn komende behandeling. Het hoort zo. Iedereen pakt een blad [lees verder]

In mijn crosstijd heb ik nooit gerookt en het hevigste wat ik in die tijd gedronken heb is een Shandy geweest. Na mijn mislukte knieoperatie ben ik nog een seizoen of anderhalf door blijven “modderen” tot ik er zelfs geen zin meer in had. Redelijk bijzonder, temeer omdat motorcrossen jarenlang mijn lust en mijn leven was. Iedere keer maar weer een berg vocht erin en een slepende pijn door al dat vocht tussen mijn gewrichten. [lees verder]

Op de lagere school was ik zwaar verliefd. Althans ik denk dat ik dat was. Er zat namelijk een meisje in mijn klas, Rianne, waar ik tegenop keek alsof ze een filmster was. Van die tijd op de lagere school herinner ik me alleen nog flarden, maar haar zie ik nog zo voor me. Een (zoals ik het nu zou verwoorden) lekker lijf met daarop een prachtig gezicht met daar weer op een mooie volle [lees verder]

“Leg de verpakking van wat je meeneemt maar op de balie Olav, dan komt dat de volgende keer wel goed. Ik ga ff een boterhammetje eten”, zei hij en liep weg. Verstomd bleef ik alleen achter in de motorzaak. Nog nooit eerder had ik dit meegemaakt. Navraag leerde me dat dat “Jos” was. Vertrouwen in de mens. Ik haalde mijn handschoenen uit de verpakking en legde het plastic op de balie. Eerst wilde ik er [lees verder]

Neem maar mee Als ik bij mijn moeder ben moeten we altijd eten. Snoep, koek, chips of bonbons, het maakt niet uit. Het is voor ons een stukje gezelligheid, overgebleven van vroeger. Vroeger, toen mijn vader nog leefde en we allemaal nog thuis woonden was er ook altijd van alles. Mijn ouders werkten hard, maar genoten ook hard. Altijd een overvolle (koel)kast en zo veel mogelijk op vakantie. Dat is wel het recept denk ik, [lees verder]

“Als je de reis zelf betaalt, is de rest voor mij”, zegt mijn vader en laat me een folder zien. “Daytona speedweek ‘82” staat er op. Ik kan het gewoon niet geloven. Amerika, het beloofde land. Het land dat alleen in films bestaat. Op tv en in de bioscoop dus. Eigenlijk kan ik helemaal niet mee omdat ik me in de eerste vakantie week moet melden op een marechaussee kazerne. Maar ja, als je moet [lees verder]

Er wordt een auto gestart bij de buren van mijn moeder. Een zwaar brommend geluid zoekt zijn weg door de bomen van het Wuustwezelse bos. Zeker tien minuten later hoor ik de deuren weer slaan en een spierwitte BMW M3 rijdt langzaam het terrein af. Met een slakkengang maar wat hoger in toeren rijdt de bolide het zandpad af naar de hoofdweg, terwijl het automatische hek zich gehoorzaam sluit. Vanuit de tuin kijk ik hem [lees verder]

Het aantal zieke mensen stijgt in de wereld. Wat ik allemaal al niet voorbij heb zien komen op o.a. Facebook en Youtube is ronduit verschrikkelijk. Er worden pony’s mishandeld, hondjes vertrapt, ezels van een bergwand geduwd, kinderen mishandeld, levende katten in de brand gestoken en honden aan hun eigen riem opgehangen. Ik kan maar een paar voorbeelden noemen omdat ik er al misselijk van word als ik dit zit te typen. Deze wandaden worden volgens [lees verder]

Ik schrik wakker van een hand op m’n gezicht. Sterre staat me aan te kijken met haar nieuwe I pod in haar hand. “Mag ik bij je liggen pap?”. “Tuurlijk schatje”, zeg ik en ik maak plaats voor mijn meisje. Na drie prachtige top 40 hits van “godweetwie” gooit ze d’r “Beatsbydre” op de dekens. Schuift tegen me aan en ik aai over d’r bolletje. “ben je er blij mee lieverd?” vraag ik onnodig. “Ja, [lees verder]