Jaar: 2016

Als trouwe supporter van mijn kinderen sta ik ook tijdens hun voetbal trainingen zoveel mogelijk langs de lijn. Het lijkt vaak wat extra input te geven want ik zie ze regelmatig loeren om een glimp van goedkeuring op te kunnen vangen. Traditioneel hangen we erna nog heel even aan bar met koffie en een ‘gele Aquarius’. Snoepzak ‘on the go’. Als we terug rijden schiet net voor mijn aankomst een verkeerslicht op groen. Mazzel. Uit [lees verder]

(Door Olav Heijt) Kleine modelletjes. Strak worden ze in de make up gezet. Nu mag het even. Opgewonden gezichtjes en trotse ouders. Als echte mannequins flaneren ze door de zaak met hun zelf uitgezochte kleding. Gooien hun haar naar achter en kijken verliefd in de verschillende spiegels. Vooral verliefd op zichzelf. Wat zouden ze graag groot zijn. Zo groot dat het gewoon mag. Nu en voor altijd. De ‘make up dame’ doet haar best. Ze [lees verder]

Je hartje begeert niet veel meer dan je hebt Soms te snel tevreden, onbewust afgegleden Je bent er voor ieder die hulp aan je vraagt Vergeet vaak jezelf, geniet maar de helft Je draait mee in de molen, een kaart voor altijd Tevreden draait de motor, maar je hart is veel groter Je weet dat er meer is, schuldig verbannen Soms ben je het zat, maar hoe diep is het gat Vandaag weer een nieuwe, [lees verder]

Terug in de tijd. Er is haast niets veranderd. Als het even stil is kijk ik rond en denk aan vroeger. Dezelfde wijnkruiken aan het plafond. Het smeedwerk bij het toilet. Nu, zo’n dertig jaar verder. Andere mensen en andere gesprekken. Het is beter geworden. De ‘oude’ eigenaresse was een chagrijn. Zo’n type die je het eigenlijk niet gunt. Het gevoel blij te moeten zijn er te mogen eten. Toch gingen we. Het eten was [lees verder]

Je lichamelijke pijn is vergaan, genezen. Wat nog rest zijn de overblijfselen van het onrecht. Het duurde te lang, je had jezelf allang bewezen. Je weet het wel, gevoel en verstand. Het is al voorbij maar ze vechten constant. Je voelt het nog steeds of het de wond openrijt, het wordt wel minder hevig maar het is er nog altijd. Je wil graag door, maar na iedere drie stappen doe je er eentje terug. Het [lees verder]

Je hoort de storm wel razen, maar raakt er aan gewend dan klapperen de ramen, je denkt dit is het end Maar je weet het gaat weer over, de rust en je bezint bekende stilte voor de storm, tot het waaien weer begint De wind beukt als nooit tevoren, de ramen bijna stuk angstig duik je in elkaar, waar is toch dat geluk In een stilte sta je op en pakt je spullen vlug het [lees verder]

Een jong meisje loopt me tegemoet in een zwarte sweater. ‘Boogie Down Family’ staat er op met vette witte letters. Het klopt ook wel want ik voel het vrijwel meteen. Het waart door de zaal van Gebouw T. Een walm van saamhorigheid. De liefde voor het eigen kind, maar zeker ook voor die van een ander. De liefde voor dansen. Plezier en respect is af te lezen van de vele vrolijke en soms gespannen gezichtjes. [lees verder]

Maak je geen zorgen. Uiteindelijk komt alles toch weer wel goed. Misschien vandaag, anders wel morgen. Je trekt het je aan. Niet erg, juist heel goed. Maar leer accepteren en daarna gewoon laten gaan. Dingen gebeuren. Soms leuk, soms wat minder. Maar als je een punt hebt gehaald, kun je het blad het beste verscheuren. Geef het een plekje. Ga door met iets nieuws en bewonder de wereld. Droom en geniet. Geen zorgen, ik wek [lees verder]

Mijn ruimtelijke inschattingsvermogen is meer dan redelijk. De uitstekende spiegels van mijn bus gaan zo nu en dan wel eens rakelings langs een spiegel van een tegenligger. Op een gegeven moment zie je dat gewoon. Of het past of niet. Keeperszicht noemen ze dat. Vandaag zag ik het even niet. Het zal een halve centimeter geweest zijn, maar ik schampte hem toch. De spiegel klapt in. Een dikke Jeep stopt achter me en ik zet [lees verder]

The things you say, the things you write Sometimes keeps me up all night The way you dress, the way you shine Sometimes makes me wish you’re mine It keeps me warm, during the day And kill the bears along my way It brings me back, to dreams I had And makes me happy, sometimes sad The fear inside, just like a fire Burning flames, higher and higher The fear of things, I swore, I’d [lees verder]