Gemis

Steeds langer geleden. De momenten ken ik nog, glashelder. Herinneringen duidelijker zelfs, maakt het een kort verleden. Toen. Alles onbewust vanzelfsprekend. Het gemis duurt voort. Konden we het maar overdoen. Foto’s en een schilderij. Jouw ketting om mijn hals. Met mama praat ik over jou, zo ben je toch bij mij. Ik weet zo is het leven. Dat besef maakt me soms bang. Geluksgevoel van kinderliefde, elke dag. Ik kan niet zonder, zou ze alles geven. Ik weet dat heb jij ook gevoeld. Dat maakt het leven waard. En dat ik één keer zei dat ik nooit wat mocht, heb ik echt niet zo bedoeld. Ik kan je niks meer geven. Dankbaar voor wat jij me gaf. Het maakte me tot mij. Jouw liefde stroomt nu door en laat me herbeleven. Deze brief, een cadeau voor jou. Respect om wat je was voor ons. Mijn moeder en de mensen om je heen. Elke dag weer ietsjes meer. Omdat ik van je hou…