Plantenliefde

Ik haat ze niet, maar heb ze jarenlang bewust gemeden. Ik ben eigenlijk helemaal geen planten waard. Alles gaat dood omdat het of op de verkeerde plaats staat of gewoon veel te weinig water krijgt. Toch staat er eentje in mijn huis. Niet meer de mooiste meer maar toch heeft hij onlangs zijn tweede verjaardag gevierd. Een Dracena. Ik moest het wel opzoeken, want ik heb nul verstand van planten en bloemen. Mijn geliefde Dracena is een speciale want ik kreeg hem voor vaderdag van mijn dochter. Wat je uit liefde krijgt moet je ook met liefde verzorgen, althans zo zou het moeten zijn. Voor mij is het een opgave. Deze mag namelijk niet dood. Nooit. De katten vreten er stukken af en als ik zie dat de bladeren de tafel raken gooi ik er weer twee volle glazen water in. Alles wat een liefdevolle plant zou behoeven, krijgt ie niet van mij. Ik praat er nooit tegen, maar kijk hem wel eens medelijdend aan. Niet beseffend wat voor moeite het moet kosten voor een eenzame Dracena trek ik er wel eens een dor blad af. Vorige maand zaten er nog maar 4 aan en raakte ik een beetje in paniek. Deze plant mag niet dood. Nooit, maar gelukkig geeft hij niet op. Nieuwe bladeren komen en de Dracena houdt dapper stand. Mijn dochter weet het nog. Ze begint regelmatig over de dag dat ze hem gaf. ‘Weet je nog pap, dat je die van mij kreeg toen?’. ‘Ja schatje, dat weet ik nog’, antwoord ik dan met een blij gezicht en zucht stiekem een beetje…