Maand: mei 2018

Op onze geprepareerde fietsjes trokken we onbezorgd en wheelies makend de buurt door. We verzamelden altijd bij café de Handwijzer. Marco, Ad en ik haalden Peter op. Door het keukenraam zag ik je dan zwoegen. Dat is het juiste woord, want dat deed je. Voor jou was het normaal, je wist niet anders. ‘Moeten de jongens niks eten?’, vroeg je steevast aan Peter. Onze ‘woensdag frietjes dag’ van thuis werd uitgebreid met een extra sessie. [lees verder]

Ik klik je profiel door. Foto na foto. Hetzelfde meisje, toch zoveel gezichten. De camera lacht, je hebt er een oog voor. Verlangende ogen. Het pure dat schittert. Je denkt aan wat komt en aan tijden vervlogen. Soms moet het er uit. Eenzaam met liefde. De passie die borrelt, een hard bonkend hart, zonder geluid. Er is tijd genoeg. Toch vliegt het voorbij. Straks ben je oud en misschien niet meer nodig. Een boer zonder [lees verder]

Het feest bij de molen. De zusjes beroemd en mooi alle drie, begeerte van velen, maar ik aan de kant. Verlegen verscholen. Hij wist het heel goed. Stoer, beetje macho. Eentje verliefd, schuifelend heen en weer. Verzamelend moed. Ze gooit zich naar voren. ‘Je bent knap’, probeert ze. Hij lacht, ‘ja ik weet het’. In trance blijft ze staren, haar hartje verloren. Ik zie haar nog staan. Met blinkende ogen. In mijn gedachten, zijn ze [lees verder]

Ik leg de bekende gele Jumbo Big Shopper op mijn boodschappen. Het altijd vriendelijke kassameisje kijkt me lachend aan. ‘Hoeveel tassen heeft u nu al thuis?’. Ik kijk haar verbaasd aan. ‘Hoe weet jij dat dan?’. ‘Sja, u heeft nooit een oude tas bij en neemt iedere keer een nieuwe mee. Of gooit u ze weg?’ Ze heeft gelijk. Ik heb er inderdaad altijd zo’n 45 in de kast liggen. Soms fungeren ze als bodem [lees verder]

Terwijl mijn dochter om de diepvries spinazie huppelt, loop ik naar de kip. De kip is weg. Waar de kip lag, ligt nu gehakt. Nee. Geeneens gehakt van de kip. Even ben ik in de war. Ben geen autist, maar dit stoort me wel. Zomaar, zonder aankondiging. Terwijl ik rondkijk valt mijn oog op een Jumbomeisje. ‘Waar is de kip?, vraag ik verontwaardigd. ‘Oh, die ligt nu daar’, antwoordt ze met een professioneel aangemeten lach [lees verder]

Ik heb dat regelmatig, zomaar ineens. Dan moet ik ijs hebben. Soft ijs graag. Ik neem expres een andere weg en kom langs een cafetaria waarvan ik weet dat ze heerlijk ijs hebben. Met mijn hoorntje neem ik plaats op het bankje buiten. Neus in de zon. Al wegdromend merk ik dat mijn zon ineens weg is. Ik kijk en zie een man voor me staan. Met zijn fiets in de hand. ‘Is het lekker?’, [lees verder]

Naar de kassa lopend zie ik een boos mannetje bij de snel kassa staan. Kwaad tierend loopt hij heen en weer. ‘Dan wil ik de manager spreken’, roept hij hard. Zijn ogen staan wijd. Trekt zenuwachtig aan de klep van zijn cap en kijkt verwilderd in het rond. Hij vindt geen medestanders en wendt zich weer tot het kassameisje. ‘Stelletje asocialen’, roept hij nu. ‘Ik was de vierde in de rij, dus krijg ik dit [lees verder]

Ik ben veilig thuis pap. Bedankt voor het eten. Je verjaardag, jouw feestje met mama gevierd. Je komt vaak ter sprake, maar dat zal je wel weten. Over waarom, maar vooral hoe je was. Ik weet nu veel meer dan ik ooit van je wist. Wat laat en da’s jammer, maar zo hou ik me vast. Ik ben veilig thuis pap. Dus geen zorgen om mij. Ik leef met de dag en geniet van momenten. [lees verder]

Het is laat. Laat, donker en glad. Het sneeuwt, zomaar ineens ook. Ik concentreer me op de wazige witte lijnen op het asfalt. Dan kijk ik naar de autolichten voor me. Op gepaste afstand volg ik iemand die ook zijn of haar best doet op de weg te blijven. Dan zie ik iets groots en donkers aan de kant van de weg. Het lijkt een stilstaande vrachtwagen. Terwijl ik me afvraag of de man wellicht [lees verder]

Mijn dochter is bang. ‘Ben je niet eenzaam pap?’, kroelt me heel hard, geeft een kus op mijn wang. Mijn jongens zijn lief. Hebben respect. Weten vaak alles en soms lekker toch weer wat kindernaief. De vrouw van mijn leven. Mijn moeder, ze geeft. Altijd en nog steeds. Dankbaar en zwaaiend, achter het raam. Hoofd trots geheven. De oudste geen zorgen. Helpt waar hij kan en staat altijd paraat. Plukt elk moment en houdt vast [lees verder]