Ik scroll door je tijdlijn. Bewonder je mooie gezicht. Ik weet het, ik ben veel te laat, maar kon niet op tijd zijn. Je magnetiseerde. Alles in mij. Ik heb niks verteld, dus kon je niet weten. Hoe ik je zag, je bijna vereerde. Ik heb niet gelogen. In zekere zin mezelf veroordeeld. Maar toch bonkt mijn hart, bij elke foto. Het zien van jouw ogen. Ik like, vind geweldig. Ooit zei je iets wat leek op affectie. Bemand door de angst wil ik het niet vragen. Is vast niet meer geldig. Jij leeft jouw leven. Ik doe mijn ding. Bewonder de passie op jouw hoge hakken. Het rood van je mond. Jouw manier je in de wereld begeven…