Verplicht genot

Een controle van de sterke arm midden op de dag is altijd spannend. Ik schiet altijd in de stress want over het algemeen vergeet ik mijn gordel, mijn autopapieren en mijn rijbewijs. Die spullen liggen overal, maar bijna nooit in mijn auto. De tijd om snel mijn gordel om te snoeren heb ik niet dus rijd met mijn liefste gezicht de fuik in. Voor mijn open raampje verschijnt een uiterst vriendelijke man. Zo’n man waarvan je zou kunnen vermoeden dat hij het pak dat hij draagt heeft gestolen. In het netste geval geleend, want agenten stelen natuurlijk niet. In ieder geval lijkt het geen typische oom agent. ‘We houden een controle’, vertelt hij me met een relaxt gezicht, terwijl ik mijn hand nog aan de sluiting van mijn gordel heb. Ik wacht op zijn gordelvonnis, maar dat komt niet. ‘Zou u even willen blazen?’, zegt hij bloedserieus. Ik ben verrast, temeer omdat het nog maar net over de middag is en ook nog eens op een doordeweekse dag. Ik blaas braaf en uiteraard is de uitslag positief in de zin dat ik geen overdosis alcohol heb genuttigd. Niet vreemd want ik drink al jaren geen alcohol meer. De man kijkt me aan. ‘U moet wel uw gordel aan doen’, zegt hij met hetzelfde gezicht. Ik acteer dat het me nu pas opvalt en trek de zwarte band om mijn middel. ‘Daar bekeuren we nu niet voor’, zegt hij. ‘U weet wel, we zijn bezig met acties’. Ik begrijp er geen zak van en weet ook helemaal niks van acties, maar lach en knik begrijpend. ‘Ik had zoiets gehoord’. Ik mag weg en ben nog steeds een beetje beduusd. Mijn hartritme zakt en ik stop voor rood. Ik kijk, zoals altijd, links naast me en zie een bevallige dame met haar gordel diep en strak aangesnoerd tussen haar prachtig gevormde borsten. Ze kijkt mijn kant op en lacht. Ik ook en stiekem denk ik dat ze weet waarom. Nog een keer kijkt ze en ik naar haar gordel. Gordels aan, denk ik bij mezelf. Zeker, vooral jij…