Genietend van een laat ontbijt zit ik naar buiten te kijken en zie aan de overkant twee kraaien naast elkaar op een dakrand zitten. Ze wassen zichzelf en bedenk me dat ik mezelf al eens eerder afgevraagd heb hoe ze dat doen. Ze zullen wel een tongetje hebben, maar hoe groot kan dat ding nou helemaal zijn? Dan is zo’n lichaampje toch nog een hele klus.
Tussen het wassen door zie ik ze heel even elkaar aankijken en gaan dan weer verder met de wasprocedure. Ineens komt er een duif naast het koppel zitten. De kraai die er het dichtst bij zit kijkt eerst naar de duif en vervolgens naar de andere kraai. Het is net of dat ze communiceren en de kraai die het verst van de duif weg zit vliegt een beetje op waardoor hij tussen de duif en zijn kraaivriendin komt te zitten. De duif blijft eigenwijs zitten en de kraai “hopt” een paar centimeter dichter bij de duif. De duif is zichtbaar geïrriteerd en “hopt” ook een paar centimeter om. Nog een keer schuift de kraai een beetje door richting duif en de duif schrikt. Kijkt nog een keer naar de kraai en vliegt weg. Het kraaienkoppel kijkt elkaar tevreden aan en samen vliegen ze weg.
Opgelucht volgens mij en de andere kant op…