Alleen

Nadat ik heb getankt wil ik naar het kassahok lopen als ik aangesproken wordt door een vrouwtje van een jaar of 70. Ik kijk om en zie dat de achterkant van haar autootje helemaal nat is van de benzine. Ze heeft blijkbaar al een aantal keren over haar spatbord gespoten want op de grond heeft zich ook al een redelijke plas gevormd. “Hoe moet dat nou?” vraagt ze me met een hulpeloze blik. Ik zie dat ze het pistool maar tot het afsluitklepje houdt en dan knijpt waardoor alles er net zo hard weer uitloopt. Er staat al 4 liter op de pomp maar ze heeft nog geen druppel in haar tank. Terwijl ik hem er vakkundig voor haar “inhang” vertel ik dat het eigenlijk allemaal niet zo heel moeilijk is. Ze legt me uit dat haar man pas is overleden en ze nu dan toch echt, voor de eerste keer, moest tanken. Haar man deed dat altijd. Ik heb medelijden en blijf nog even bij haar staan. Ze ziet er heel netjes uit, goed verzorgd en lijkt vastbesloten er wat van te gaan maken, alleen. Haar handen trillen van de zenuwen. Ik laat haar zien dat ze het “pistool” niet perse vast hoeft te blijven houden, maar er een clipje opzit. Daar is ze blij mee, ik loop naar de kassa en reken af. Als ik terugloop is ze klaar met tanken en hoor ik een doorlopend geklik. Ik loop nog even naar haar toe en zie dat ze de dop aan het dichtdraaien is. ” De dop is kapot hoor, hij gaat niet vast”  Ik leg haar uit dat dat zo hoort en dat het teken is dat hij dicht is. Weer kijkt ze me dankbaar aan en ik vertel haar dat ze het afrekenen zelf zal moeten doen, maar dat is weer in verband met mijn altijd lage banksaldo. Ze bedankt me nog eens vriendelijk en loopt gespannen naar de kassa om te betalen met waarschijnlijk een pinpas. Ook weer iets wat ze misschien nooit eerder gedaan heeft.   Als ik weg rij merk ik dat ik medelijden heb met de vrouw. Ik denk er aan hoe het moet zijn voor zo’n vrouwtje als je ineens alleen komt te staan en misschien wel niemand hebt om je te helpen of dingen uit te leggen. Daar zou een cursus voor moeten zijn. Een soort van re-integratie voor het normale leven. De dingen die je partner altijd voor je deed, vaak uit liefde, soms uit plichtsbesef. Wat de ridder vroeger deed voor zijn jonkvrouw. Ze lijkt me sterk en zal het wel redden, maar kunnen ze dat allemaal?