Zo nu en dan zap ik wel eens langs van die reisprogramma’s. Heel slim van bijvoorbeeld zo’n Floortje Dessing om zo’n programma te maken, want ze kan gaan en staan waar ze wil. Veelal naar de meest wazige landen, juist omdat het voor haar mooi is om daar geweest te zijn en voor ons weer leuk om zo’n land te ontdekken, ook al is het op tv. Goed bedacht, goed gedaan, Floortje.
Ik moet wel zeggen dat als ik dat allemaal gadesla ik gewoon jaloers ben omdat ik eigenlijk nergens geweest ben. Vroeger, met mijn ouders, gingen we naar Italië of Duitsland en de grootste klapper was wel Daytona Beach. Geweldig was dat, ik zal dat ook nooit meer vergeten. Ik weet niet of mijn moeder dat indertijd van te voren wist, maar we gingen dus eigenlijk naar de “Daytona Speedweek”, en niet naar Disney World of andere typisch Amerikaanse bezienswaardigheden. We hebben cross-, race- en dirt trackwedstrijden gezien, crosskleren gekocht en hamburgers gegeten bij Wendy’s, dat tegenover het hotel stond. Mijn moeder en mijn zus waren erbij en ik denk eerlijk gezegd dat zij zich er iets anders van voorgesteld hadden toen, sorry nog.
Zuid Frankrijk was een drama omdat het blijkbaar veel te warm was voor een pasgeboren baby in een kant en klare bungalowtent. In Tunesië werden, in mijn eerste middag op het strand, mijn tas met spullen en mijn radio gestolen terwijl ik lag te tukken. De aangifte was een regelrechte aanfluiting want we werden gewoon uitgelachen en het viel me mee dat mijn radio daar niet op de balie stond te spelen. Met de kinderen in Kroatië, hoog op een berg met alleen een rotsenstrand in de buurt was ook niet echt een hoogtepunt en die all-in zomervakantie in Turkije in een “ster-te-weinig-resort” was alleen leuk omdat we met het juiste stelletje waren gegaan.
Nee, één van de mooiste trips was Parijs. Zomaar op de bonnefooi met z’n tweetjes in de auto gesprongen en hup, weg waren we. Eten in de auto, Jim Morrison’s slaapplaats bekeken en in onbekende dorpjes op een gammel stoeltje bier en wijn gedronken met natuurlijk kaas en brood. Dat is vakantie. Lekker helemaal niks, alleen elkaar, geweldig was dat.
Dan zie ik Floortje en denk ik, het maakt niet zo veel uit waar je heen gaat en ik hoef de wereld niet perse te zien. Het gaat om de intensiteit en daar hoef je geen vijftien uur voor te vliegen.
Gewoon in je autootje stappen en gaan… De horizon tegemoet.