Nog even “na-chillend” aan mijn bureautje sla ik mijn laptop dicht.’T Was weer een mooie dag en de hoogste tijd voor m’n bedje. Als ik nog even mijn stoel achterover gooi met m’n voeten omhoog zie ik iets bij het plafond.
Als ik goed kijk zie ik dat het een spinnenweb is, of in ieder geval had moeten zijn. Een web kun je het geeneens noemen omdat het die autenthieke vorm totaal niet …heeft. Een pluk wol lijkt het meer. Bij zo’n spin lukt het dus ook wel eens niet allemaal. Die is halverwege gewoon afgehaakt volgens mij. Omkijkend bij het wegkruipen moet ie gehoopt hebben dat niemand hem zag worstelen met die ellende. Het kan ook zijn dat hij heeft gedacht dat de schemerlamp er vlak onder ’s nachts uit zou gaan. Toen bleek dat die altijd aanblijft kon hij misschien niet slapen en heeft hij zijn “creatie” verlaten. Ik zie ‘m ook nergens kruipen.
Zou het schaamte zijn? Dat zijn vrouw vroeg, “en, ben je klaar?” en hij zei, “nee, heb nog geen plekje kunnen vinden eigenlijk”. Nee dit is echt niks om trots op te zijn. Denk ook dat de vlieg die hij er mee heeft willen vangen ernaast gezeten heeft. Hem uitlachend. “Wat is dat nou joh?” Ik moet naar bed en sta op.
Ik kijk nog een keer naar de mislukking en wil naar boven lopen. Half op de trap loop ik terug naar beneden en doe het schemerlampje uit. “Maak jij je web maar af”.