Geen categorie

Altijd al de eenling in een hechte vriendengroep. Wat wij deden, deed hij juist niet. Niet om op te vallen, nee. Geen typetje ook. Je kunt immers niet iemand willen zijn, je bent al iemand. Hij wist als geen ander wie hij was, en wat hij wilde. Als wij dachten rechts te moeten gaan, ging hij steevast links. Een multitalent met schijt aan het verwachtingspatroon, en nog steeds. Een man met karakter ook. “Geen woorden [lees verder]

Er wordt aangebeld. Als ik opendoe kijk ik in de ogen van een jonge DHL meneer. “goedemiddag meneer” zegt hij en meteen vraag ik me af hoe hij dat weet. “Ik heb een pakje voor de buren” zegt hij vriendelijk . “oh, das mooi, die wonen hiernaast” maak ik hem duidelijk en wijs naar een deurtje verder. “ja, dat weet ik, maar ze zijn er niet dus ik dacht…”. “Of je het hier achter mag [lees verder]

Na mijn scheiding werd ik om de twee weken bedolven onder kinderen. Drie stuks met de inmiddels verworven “tuig” status stormden dan mijn vertrouwde rustige huisje binnen. Een invasie. Invasies van liefde en mooie verhalen. School met de daarbij behorende “rotmeesters” en pesterijen. Maar ook mooie cijfers namen ze mee. Vreemd vond ik altijd dat ze zo snel groeiden in twee weken tijd. Ook leken ze in een heel rap tempo verschikkelijk wijs te worden. [lees verder]

Ik kom binnen, feliciteer hem en ga zitten in de soort van kring met volslagen onbekenden, voor mij dan toch. “allemaal gefeliciteerd” zeg ik netjes, terwijl ik de ronde doe met mijn hoofd. “Biertje?” vraagt het varken. “nou, lekker” antwoord ik. “wil je er een glas bij?” vraagt hij weer. “het lijkt hier verdomme de Mac wel” denk ik bij mezelf en bedank hem vriendelijk. “Wil je misschien een stuk taart?”, vraagt hij me weer. [lees verder]

Ooit gaan we dood. Allemaal. Dood. Het woord heeft iets tragisch, maar dat is het natuurlijk niet altijd. Er zijn genoeg mensen die een mooi en rijk leven hebben gehad, oud worden en vervolgens rustig inslapen. Mijn opa was er zo eentje. Als je met een leeftijd van rond de negentig mag gaan, en je weet het allemaal nog, heb je het goed gedaan. Zeker, het ligt niet altijd aan jezelf of hoe gezond je [lees verder]

 Veel strakke billen en spierballen. Ja, als ik zo rondkijk heb ik een behoorlijke achterstand opgebouwd in de afgelopen jaren. Natuurlijk ben ik al een beetje op leeftijd aan het komen, dat speelt zeker mee. Eigenlijk ook weer een dooddoener van de eerste orde want er zijn zat mannen die nog “strak in het pak” zitten, ook op mijn leeftijd.  Waarschijnlijk is het meer een combinatrie van andere prioriteiten, luiheid, laksheid en overgave. Als je [lees verder]

Karaktermannetje “Ik neem wel bier mee, tot straks ”zegt hij en hangt op. Ik krijg niet zo vaak bezoek maar hier kijk ik eigenlijk wel naar uit. Jan is een goeie vent, een echte. Toont zijn gevoelens en durft je ook kritiek te geven, eerlijke en gegronde kritiek die je van hem kunt hebben. Hij heeft een karakteristieke kop, die helemaal bij hem past. Hij hoort niet alleen wat ik zeg, maar hij luistert ook. [lees verder]

Dus Storm wil van de glijbaan, ik kijk naar boven en zie de drukte. “Het is best een lange rij hoor” laat ik hem alvast weten. “Oh, das niet erg, dan loop ik altijd heel langzaam, gaat de tijd lekker snel” ….. Jeweettoch…

M’n moedertje, een mooie vrouw, die ik alles geven zou, ’t is een schat, staat altijd klaar, geen gezeur en geen gemaar. Koffie of een mooi verhaal, ze heeft het voor je allemaal. We lachen samen en delen smart, Ik hou van jou met heel m’n hart!

“Pap, hoe oud ben je nou, meer als 100?”. Ik vertel haar dat ik nog maar op de helft ben gelukkig en dat we nog wel een paar mooie jaren voor de boeg hebben. “Owja , ” zegt ze lachend, “zijn dat twee of drie cijfers?” “Twee cijfers lieverd, en de drie ga ik niet halen ben ik bang”. ” Ben je daar bang voor pap. voor de drie?” Vraagt ze met een minifrons op [lees verder]