Geen categorie

Ik had mijn rijbewijs nog maar net, of ik maakte de buurt al onveilig met mijn rode Ford Escort. Niet meer dan 1100 cc onder de motorkap, maar dat maakte me allemaal weinig uit. Er zat muziek in en dat was toch wel het allerbelangrijkste. Vooral in de eerste maanden moest er gereden worden. Veel. Vooral vaak om boodschappen voor mijn moeder, maar daarnaast verzon ik ook nog allerhande onbenullige bestemmingen. Op vrijdagavond was het [lees verder]

Na een hele dag met een Engels sprekende jongeman te hebben gewerkt, rijdt hij ook nog met me mee naar huis. Vooral in het begin is het weer even lastig je gevoelens weer te geven in een andere taal, maar ik merk dat ik naarmate de dag vordert de slag weer aardig te pakken heb. Hij is er nog maar pas en beheerst onze taal niet, dus besluit ik hem een aantal belangrijke kernwoorden te [lees verder]

Voorzichtig zet de oude man de rolstoel achteruit tegen de betonnen boulevardrand. Met zijn gebrekkige trillende handen zet hij de remmen op de wielen. ‘Ik ben zo terug’, fluistert hij lief en laat haar achter. Voor even, weten ze allebei. Dan kan het. De oude man komt terug met twee hoorntjes vanille ijs. Zorgvuldig doet hij een servetje rond de koek onder het ijs. Met eveneens een trillende hand pakt zijn liefde het ijsje aan [lees verder]

Speeding love, I had a blast sparkling eyes, they went so fast overwhelmed my beating heart we would never be apart the fear of being just to soon shrunk my red hot air balloon the moment that I brought you home you visited my thunder dome All good things come to an end Memories, the time we spend Living fast, no time to waste Saying loves and copy paste Golden girl withe eyes so blue, [lees verder]

‘Er komt nooit meer een vent in m’n huis’. Strenge woorden van mijn inmiddels licht bejaarde moeder van vierentachtig die haar man acht jaar geleden verloor. Een onverbiddelijke Alzheimer nam hem nietsontziend mee. Aan de ene kant vind ik het wel jammer dat ze zo denkt, want vriendschap maakt het leven toch een stuk aangenamer. Ook zonder sex. Tegelijkertijd begrijp ik het ook wel een beetje. Terugkijkend op wat ik ken van haar leven heb [lees verder]

Je ligt tegen me aan. Kleine poes kijkt zielig, alsof hij weet. Hij voelt de liefde, knort voldaan. Mijn hand gaat door je haar. Ik zal er zijn, dat weet je wel. Een hulplijn voor je leven, tot mijn laatste jaar. Ik hou van jou. Ik zeg het altijd voor het slapen. Waarheid in gewoonte, ik beloof je eeuwig trouw. Hou je vast. Laat het stormen. Ook deze wind gaat toch weer liggen. De zon [lees verder]

Bij het binnenkomen valt hij me meteen op. Door zijn niet te missen lange gestalte en markante hoofd steekt hij boven bijna iedereen uit. Ik observeer hem een tijdje terwijl ik denk aan de manier hoe ik hem zal gaan benaderen. Normaal gezien spreek ik redelijk makkelijk iemand aan, maar nu voelt het anders. Eng bijna. Het is druk in de zaal en ik zie dat Peter maar met moeite zijn aandacht weet te verdelen [lees verder]

Met vermoeide benen slenter ik naar mijn voordeur. Zoals iedere dag vis ik eerst de post uit mijn bus. Veel brieven die ik liever niet krijgen zou, maar het is niet anders. Soms bijna blij met een grote verrassing van de postcodeloterij, waar ik niet eens aan mee doe. ‘Maak vlug open, wie weet’. Vandaag een dikke envelop. Mijn naam en adres met de hand geschreven. Eenmaal binnen maak ik de envelop open en vind [lees verder]

Een controle van de sterke arm midden op de dag is altijd spannend. Ik schiet altijd in de stress want over het algemeen vergeet ik mijn gordel, mijn autopapieren en mijn rijbewijs. Die spullen liggen overal, maar bijna nooit in mijn auto. De tijd om snel mijn gordel om te snoeren heb ik niet dus rijd met mijn liefste gezicht de fuik in. Voor mijn open raampje verschijnt een uiterst vriendelijke man. Zo’n man waarvan [lees verder]