Geen categorie

Het is weer bijna 5 december, pakjesavond feest, heel lang was het ook de verjaardag van mijn vader. Die kanjer overleed zo’n twee jaar geleden alweer aan de mensonterende gevolgen van Alzheimer en moet daar nog vaak aan denken. Naarmate je ouder wordt, althans ik dan, ga je met grotere regelmaat terug in de tijd. Je komt steeds vaker, zij het meestal virtueel, mensen van vroeger tegen waarbij natuurlijk altijd de vraag naar boven komt, [lees verder]

Vanmiddag loop ik in de buurtsuper hier in het dorp om wat komdeavonddoor spulletjes te halen. Besloten een avondje in de bank te hangen dus dan is wat chips wel op zijn plaats dacht ik zo. Met m’n mandje vol dingen die niet op m’n briefje staan, wat trouwens thuis nog op het barretje ligt, loop ik het dranken gangpad in en zie een mooie blonde vrouw nietbegrijpend naar de jus d orange pakken staren [lees verder]

De plannen zijn gemaakt en we gaan op stap. M’n maatje weet dat het in Antwerpen heel gezellig moet zijn, en wel omdat weer een maatje van hem daar al een tijdje een cafe heeft en als ik zijn verhalen moet geloven hangen ze daar met armen en benen uit de ramen, zo druk moet het zijn. Dat moet een superavondje worden  en zo rijden we, in mijn busje, naar onze zuiderburen, die zeer waarschijnlijk helemaal [lees verder]

Ben op mijn kids aan het passen en More vraagt me of hij even op de laptop van z’n moeder mag, filmpjes kijken. Ik laat dat altijd wel toe, maar alleen als ik mee kan kijken, weet inmiddels dat je heel makkelijk doorklikt naar filmpjes die je eigenlijk helemaal niet zoekt, maar soms wel verassend leuk zijn. ‘T zal nog wel een geaccepteerd werk woord worden denk ik, Youtuben, net zoals Googlen al een normaal [lees verder]

More moest vandaag voetballen  in “Smerdiek”, dus hadden een mooie rit voor de boeg door het prachtige Thoolse landschap. Rondturend zag hij ineens een vogelverschrikker, en we raakten in een hevige discussie over de beste houtenstrooman. “Dat slaat toch nergens op”zegt hij ineens, en dat hoor ik hem vaker zeggen de laatste tijd. Ik denk, zo das een mooi leermoment en leg hem haarfijn uit hoe dat werkt met zo’n houten klaas. “ja, maar die [lees verder]

Een keer in de twee weken komen ze, alle drie tegelijk en je wilt het niet weten, echt, alles staat in no time op z’n kop. Ik heb gewoon echt geen tijd genoeg om ze allemaal te corrigeren op de momenten dat ze dat heel erg nodig hebben, en de trap is zo’n beetje continue bezet. Soms staat er een te wachten tot hij op de trap mag en kan gaan zitten, “gaat die wachttijd dan van [lees verder]

ik kom je wel eens tegen , zomaar ineens op straat en vraag ik aan mezelf , hoe het eigenlijk met je gaat wil het jou wel vragen , maar je vermijdt contact en dan begijp ik ook wel , het is nooit echt gezakt Je bent nog steeds mijn kanjer , een topper van formaat  ja meid je bent een voorbeeld , en weet waarvoor je staat  Je bent nog steeds mijn kanjer , vergeten doe ik niet je leerde mij [lees verder]

Het is 2007 en mijn (toenmalige) vrouw vraagt mij vriendelijk doch dwingend de oude pc eens van More zijn slaapkamer af te halen. Het ding doet het niet, is veel te groot en staat uiteraard verschrikkelijk in de weg want op die plaats MOET namelijk iets anders staan, iets wat nergens anders kan staan, omdat het dan gewoonweg niet staat. Lui en sterk (vinden mijn kinderen) als ik ben moet dat hele spul natuurlijk wel [lees verder]

Vanochtend, na het wegbrengen van mn op 1 na oudste ben ik nog even gaan tanken. Na het betalen besluit ik nog even een bakkie koffie te nemen omdat ik die thuis in alle consternatie gemist heb en sta daar lekker van te genieten als er een vrouw het betaalhok binnen komt gestormd. “mevrouw, mevrouw”stommelt ze en rent me bijna omver in haar run naar de kassadame. Het kassavrouwtje schrikt duidelijk een beetje en vraagt [lees verder]

Al vele jaren reis ik met een trein. Een trein die nooit stopt. Ik lig altijd op het dak van de laatste wagon en het is vreemd genoeg bijna altijd lekker weer. Schudden doet hij wel. De ene keer wat erger als de andere maar ben het na al die tijd wel gewend geraakt. Soms word ik moe en val dan wel eens in slaap. Heel langzaam schuif ik dan door het schudden naar achter, tot ik [lees verder]